کد مطلب:193555 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:93
حق مسلمان بر مسلمان چیست؟
معلی بن خنیس گوید: به امام صادق - علیه السلام - عرض كردم: حق مسلمان بر مسلمان چیست؟
فرمود: برای او هفت حق واجب است كه همه ی آنها بر عهده برادرش واجب است، و اگر برخی از آنها را تباه و ضایع كند، از ولایت و اطاعت خدا بیرون رود، و خدا از او بهره (اطاعت و بندگی) ندارد.
عرض كردم: قربانت شوم آنها چیست؟
فرمود: ای معلی بن خنیس؛ من بر تو نگرانم و می ترسم ضایع كنی و مراعات نكنی، و بدانی و عمل ننمایی.
عرض كردم: «لا قوة الا بالله» نیروئی جز از خدا نیست.
فرمود: آسانترین آن حقوق این است كه: آنچه برای خود دوست داری برای او هم دوست داشته باشی، و آنچه برای خود نپسندی برای او نیز نپسندی.
دوم: آنكه از آنچه ناخرسند دارد دوری كنی و خوشنودی او را پیروی نموده فرمانش بری.
سوم: آنكه با جان و مال و زبان و دست و پای خویش او را یاری كنی.
چهارم: آنكه چشم و راهنما و آیینه ی او باشی.
پنجم: آنكه تو سیر نباشی و او گرسنه، یا سیراب باشی و او تشنه، یا پوشیده باشی و او برهنه.
ششم: آنكه اگر تو خدمتگزار داری و برادرت ندارد واجب است خدمتگزار خود را بفرستی كه جامه هایش را بشوید، و غذایش را درست كند، و بسترش را مرتب نماید.
و حق هفتم: آنكه سوگندش را تصدیق كنی، و دعوتش را بپذیری، و در بیماریش از او عیادت كنی، و بر جنازه اش حاضر شوی، و چون بدانی حاجتی دارد در انجام آن سبقت گیری و او را مجبور نسازی كه از تو بخواهد، بلكه خودت
[ صفحه 475]
پیشدستی كنی، چون چنین كردی خود را به دوستی او پیوسته ای و دوستی او را به دوستی خود [و آنگاه است كه به آیه شریفه ی ألمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض عمل كرده ای.] [1] .
فرمود: برای او هفت حق واجب است كه همه ی آنها بر عهده برادرش واجب است، و اگر برخی از آنها را تباه و ضایع كند، از ولایت و اطاعت خدا بیرون رود، و خدا از او بهره (اطاعت و بندگی) ندارد.
عرض كردم: قربانت شوم آنها چیست؟
فرمود: ای معلی بن خنیس؛ من بر تو نگرانم و می ترسم ضایع كنی و مراعات نكنی، و بدانی و عمل ننمایی.
عرض كردم: «لا قوة الا بالله» نیروئی جز از خدا نیست.
فرمود: آسانترین آن حقوق این است كه: آنچه برای خود دوست داری برای او هم دوست داشته باشی، و آنچه برای خود نپسندی برای او نیز نپسندی.
دوم: آنكه از آنچه ناخرسند دارد دوری كنی و خوشنودی او را پیروی نموده فرمانش بری.
سوم: آنكه با جان و مال و زبان و دست و پای خویش او را یاری كنی.
چهارم: آنكه چشم و راهنما و آیینه ی او باشی.
پنجم: آنكه تو سیر نباشی و او گرسنه، یا سیراب باشی و او تشنه، یا پوشیده باشی و او برهنه.
ششم: آنكه اگر تو خدمتگزار داری و برادرت ندارد واجب است خدمتگزار خود را بفرستی كه جامه هایش را بشوید، و غذایش را درست كند، و بسترش را مرتب نماید.
و حق هفتم: آنكه سوگندش را تصدیق كنی، و دعوتش را بپذیری، و در بیماریش از او عیادت كنی، و بر جنازه اش حاضر شوی، و چون بدانی حاجتی دارد در انجام آن سبقت گیری و او را مجبور نسازی كه از تو بخواهد، بلكه خودت
[ صفحه 475]
پیشدستی كنی، چون چنین كردی خود را به دوستی او پیوسته ای و دوستی او را به دوستی خود [و آنگاه است كه به آیه شریفه ی ألمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض عمل كرده ای.] [1] .
[1] اصول كافي: ج 3 ص 246 ح 2.